Późny okres harappański (1900-1300 p.n.e.)
mały|Miedziane i brązowe narzędzie i broń kultury harappańskiej z Mohendżo Daro wg E.J.H. Mackaya (źródło: Allchin & Allchin, 1973, s. 207 rys. 25)[1]. mały|Miedziane narzędzia i broń z kultury harappańskiej (źródło: Morio, 2015, s. 102)[2]. alt=|mały|Broń i narzędzia z Muzeum w Mohendżo Daro (zdjęcie: A.Babkiewicz 2018). alt=|mały|Broń i narzędzia z Muzeum w Harappie (zdjęcie: A.Babkiewicz 2018). Cywilizacja Doliny Indusu dysponowała łatwym dostępem do miedzi. Przedmioty z miedzi i brązu odnajdujemy na każdym stanowisku archeologicznym[3]. Mimo to surowiec drewniany, kamienny i rogowy nie został zarzucony.
Stosowano cztery rodzaje metali[4][5]:
- surowa miedź w postaci grudek z domieszką siarki,
- oczyszczona miedź ze śladami arsenu i antymonu,
- stop miedzi z arsenem (2-5%) (podobny do używanego w Egipcie)
- brąz (11-13% cyny)
Mimo znajomości odlewu i obróbki metali broń występuje sporadycznie. Skłoniło to uczonych do określania tej cywilizacji jako pacyfistycznej. Spośród oręża Harappańczycy znali: topór, dzidę, maczugę, procę, łuk, miecz i puginał[6].
Przypisy
- ↑ Allchin, B., & Allchin, R. (1973). Narodziny cywilizacji indyjskiej (T. 180). Państwowe Wydawnictwo Naukowe.
- ↑ Morio, A. R. (2015). Mohenjo Daro, Leading Land of Ancient Culture. Indus Cultural Literary Organization.
- ↑ Allchin, B., & Allchin, R. (1973). Narodziny cywilizacji indyjskiej (T. 180). Państwowe Wydawnictwo Naukowe, s. 184.
- ↑ Allchin, B., & Allchin, R. (1973). Narodziny cywilizacji indyjskiej (T. 180). Państwowe Wydawnictwo Naukowe, s. 403.
- ↑ Tripathi, V. (2018). Metals and Metallurgy in Harappan Civilization. Indian Journal of History of Science, 53.3 (2018). https://doi.org/10.16943/ijhs/2018/v53i3/49460.
- ↑ Marshall, J. (Red.). (1931). Mohenjo-Daro and the Indus civilization: Being an official account of archaeological excavations at Mohenjo-Daro carried out by the Government of India between the years 1922 and 1927 (T. 1–3). Asian Educational Services, p. 35.