Category:Wielkie Ofiary (śrauta)

Wokół ofiary (yajña, homa, hotra) jako centrum życia rodzinnego i społecznego narosła potężna literatura liturgiczna, egzegetyczna i techniczna. Informacje o ofiarach wedyjskich odnajduje się we fragmentach czterech Wed (saṃhita) przeznaczonych do recytacji podczas tych ceremonii. Następnie temat rozwinięty został w brahmanach zajmujących się spekulacjami na temat ofiar. Jednak w pełni ustalony, drobiazgowy opis schematu ofiar pojawia się dopiero w kalpasutrach (kalpasūtra, VI-IV p.n.e.) stanowiących jedną z sześciu wedang. Pośród nich odnajdujemy:

• śrautasutry (śrautasūtra) omawiające wielkie ceremonie ofiarne,
• gryhjasutry (gṛhyasūtra) przedstawiające rytuał domowy,
• dharmasutry (dharmasūtra) pouczające o regułach życia i codziennych praktykach,
• śulbasutry (śulbasūtra) objaśniające geometrie placu ofiarnego,
• pitrymedhasutry (pitṛmedhasūtra) rozważające obrządek pośmiertny.

Śrautasutry treściowo bliskie są brahmanom, stanowiąc systematyczną prezentację materiału w nich zawartego. Brahmany tłumaczą pochodzenie, powstanie i znaczenie ofiary, w kolejności opisu podążają za komentowaną samhitą, natomiast sutry zawierają systematyczny opis kolejnych rytuałów oraz ich etapów w naturalnej kolejności przebiegu. Śrautasutry, które można nazwać encyklopediami wedyjskiego rytu ofiarnego, przynależą do szkół (śākhā), które trzymały pieczę nad tekstami wedyjskimi. Każda z nich, wraz z innymi warstwami literatury, przypisana jest którejś samhicie.

Teksty wedyjskie związane z wielkimi ofiarami

• Przygotowane na podstawie: Mylius i Mylius 2004:28^[1], Gonda 1977:490^[2].
• Nazwy tekstów wzięły się od imion sześciu założycieli szkół.

Zagadnienia

• Ofiarnik, oficjanci i plac ofiarny
• Dary i sprzęty ofiarne
• Rodzaje wielkich ofiar

Przypisy